Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

''Una persona passionata''


Τελικά η ομορφιά σημαίνει παθιασμένο ’’είναι’’;  Θέλω να τη παραλληλίσω με θεατρίνες από τα ιστορικά μπουλούκια ή με ’’una persona passionata ’’, Ιταλικού ασπρόμαυρου κινηματογράφου…

Η Έφη Καραγιάννη μετουσιώνεται στο τώρα, αναζητά το δικό της κομμάτι στη χώρο της Τέχνης και  κλείνοντας το μάτι μου λέει:  ’’να ονειρεύομαι...πως όταν δε θα χω κάτι άλλο να προσφέρω εδώ...να πάω να χτίσω μια καλύβα...κάπου στη μέση του πουθενά...με θέα...τη θάλασσα..’’

 

 

 

   1)      Αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική. Οι γονείς σου τι θέση είχαν πάνω σ’ αυτό;   Ο πατέρας σου είναι καλλιτέχνης, ασχολείται με τη μουσική. Σε στήριξαν;

 

Οι γονείς μου ήταν δυο μεγάλα ψώνια που με "υποσυνείδητους" τρόπους με εκβίασαν να γίνω ηθοποιός.
Οι γονείς μου ήταν λάτρεις του αρχαίου φιλοσόφου Ηράκλειτου και πίστευαν πως όλα είναι πόλεμος. Μόνο όταν κάτι το πολεμάς και του αντιστέκεσαι αρχίζει να δραστηριοποιείται...

 

2)      Μέντορας για σένα είναι ακλόνητο πρότυπο, ένας συνεχώς εξελισσόμενος άνθρωπος, κάτι που θες να φτάσεις; Ποιοι είναι οι μέντορές σου;

 

Μέντορας για μένα είναι όποιος με τη πρώτη ματιά θα βουτήξει στις θάλασσες που έχεις μέσα σου, θα φτάσει στους απύθμενους βυθούς σου για να φέρει στην επιφάνεια τους κρυμμένους θησαυρούς σου και να σε κάνει "πλούσιο". Είναι κάποιος που δεν είναι ακλόνητος γι αυτό και είναι εξελισσόμενος...πάντα μου άρεσε η ιστορία του Πυγμαλίωνα...γι αυτόν που έρχεται...και ονομάζει το "τέλειο" με τ όνομά σου...
"Οι Μέντορές μου ήταν φαντάσματα...κι ύστερα...ήρθες εσύ..."

 

3)      Ο σύγχρονος ηθοποιός, επιμελείται την εικόνα του, καλλιεργεί τη φωνή του. Τι κάνει όμως για το ‘’είναι’’ του, ώστε να το μεταφέρει στους εκάστοτε ρόλους;

 

 Δε ξέρω για τους άλλους συναδέλφους, αλλά εγώ επιμελούμαι της εικόνας μου, καλλιεργώ τη φωνή μου και στηρίζω το είναι μου στη "φθορά" που φέρνει ο χρόνος όσο εμείς γευόμαστε τη ζωή...γιατί ο κάθε ρόλος, είναι ημιτελής...όπως κι εμείς...

 

 

 

4)      Μου θυμίζεις συνειρμικά, πρόσωπο αλλά και φέρεσθαι θεατρίνα των ιστορικών μπουλουκιών. Ταξίδευαν και ‘’εκπαίδευαν’’ θεατρικά την επαρχία. Πολλοί συνάδελφοί σου ξεκίνησαν από εκεί αλλά το αποσιωπούν. Εσύ τι γνώμη έχεις γι’ αυτά;

 

Εγώ, είμαι ηθοποιός που ξεκίνησε απ τα "σύγχρονα μπουλούκια"...για χρόνια γυρνούσα στις επαρχίες με μια βαλίτσα στο χέρι παίζοντας θέατρο, για να μπορέσω να μεταφέρω με τη τέχνη μου αυτό που είχε πει ο Σαίξπηρ "Είμαστε φτιαγμένοι απ την ίδια ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα"...Εμένα και τώρα αν μου έλεγες, θα ξαναέπιανα τη βαλίτσα μου και θα έφευγα για νέες "περιπέτειες"...Πιστεύω πως φταίει ο τυχοδιωκτισμός μου...πως όσο όμορφα κι όσο στρωμένα κι αν είναι τα πράγματα εδώ, πάντα υπάρχει κάτι εκεί έξω που πρέπει να το ζήσεις. Στη τελική πρέπει ν αποσιωπήσεις όλα όσα δεν έκανες κι όχι όλα αυτά που έκανες και σε φτάσανε να είσαι αυτός που είσαι σήμερα.

 

 

5)      Ηθοποιός γεννιέσαι ή γίνεσαι; Η Τέχνη είναι παντού; Ηθοποιός σημαίνει φως ; Ο ηθοποιός ποιεί ήθος; Στερεότυπα, κοινότυπες εκφράσεις ή αλήθειες;

Όλοι εν δυνάμει μπορούμε να γίνουμε ότι θελήσουμε. Τέχνη είναι η ζωή, ο κόσμος όλος. Ηθοποιός σημαίνει πως είμαι κι εγώ ακόμα ένας τροχός αυτής της άμαξας που ονομάζεται ζωή .Ο ηθοποιός ουσιαστικά μιμείται τη ζωή, "παίζοντας" μεταξύ λογικής και παράλογου. Προσπαθώντας να δείξει όλες τις πλευρές του νομίσματος. Την τέχνη της υποκριτικής, θα πρέπει να τη φανταστούμε σαν μια λάγνα ερωμένη, που ενώ βλέπει το μέλλον, κοιτάει και στο παρελθόν για να βρίσκει τις ισορροπίες. Που ενώ είναι πρωτότυπη, χρησιμοποιεί κοινότυπες εκφράσεις για να γίνεται κατανοητή. Που ενώ λέει ψέματα, γνωρίζει πως κάποιες φορές είναι πιο ωφέλιμα απ τις αλήθειες.

 

6)      Γιατί όλοι οι ηθοποιοί μετουσιώνονται όταν τους δίνεται η ευκαιρία να παίξουν αρχαία τραγωδία;

     

Η αρχαία τραγωδία λειτουργεί με τη μορφή "ενεργειακού ηφαιστείου" μέσα στη ψυχή του ηθοποιού και του θεατή .Είναι η γοητεία του να ερμηνεύσεις κάτι σπουδαίο και μεγάλο, να το δεις να "γκρεμίζεται" και να περιμένεις στο τέλος τη...κάθαρση.

 

7)      Νιώθεις ότι γίνεται στις μέρες μας ανακύκλωση επίλεκτων προσώπων στο χώρο σου; Δίνονται επαρκείς ευκαιρίες για νέα πρόσωπα;

 

Η κρίση ουσιαστικά αυτό αφήνει πίσω της, τα επίλεκτα πρόσωπα. Έτσι γίνεται στον κύκλο της ζωής. Μόλις συνειδητοποιήσαμε πως οι "παλιές καλές συνταγές" δεν έχουν πια απήχηση, στραφήκαμε σε νέες. Τις ευκαιρίες οφείλεις να τις δημιουργήσεις μόνος σου. Εσύ σαν καλλιτέχνης πρέπει να κάνεις αισθητή τη παρουσία σου. Ήρθες εδώ για να πεις μία απ τα ίδια ή για να πεις κάτι καινούργιο; Τότε θα βρεις το κομμάτι του χώρου που σου αναλογεί για να εκφραστείς όπως θέλεις.

 

8)      Ποιο ήταν έως τώρα το σημαντικότερο βήμα στη καριέρα σου;

 

Το σημαντικότερο βήμα στη καριέρα μου είναι πάντα αυτό που κάνω τώρα...

 

9)      Μίλησέ μας για τους Μπαράκτορες…

 

Οι Μπαράκτορες είναι μια θεατρική ομάδα όπου είμαι μέλος της, μαζί με τον Ερνέστο Βουτσίνο, Κατερίνα Παναγιωτοπούλου και Θανάση Μπριάνα και δημιουργήθηκε τον Ιανουάριο του 2012 παίζοντας τη σπονδυλωτή κωμωδία "Μπαρ Στόριζ" σε διάφορα μπαράκια της Αθήνας. Αυτή είναι και ουσιαστικά η φιλοσοφία της ομάδας μας...Για θέατρο που παίζεται μέσα σε μπαρ, για κατάργηση του "αόρατου τοίχου" που χωρίζει τον ηθοποιό απ τον θεατή και τον ενσωματώνει μέσα στη παράσταση. Για φέτος συνεχίζουμε με το ίδιο έργο αλλά πιο ανανεωμένο και θα φιλοξενηθούμε για όλο τον Νοέμβριο, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο music hall Casablanca. Σας περιμένω να έρθετε από κοντά και ν ανακαλύψετε τι ακριβώς "συμβαίνει" με τους Μπαράκτορες.

 

10)  Μελλοντικά σχέδια; Τα όνειρά σου;

 

Μελλοντικά σχέδια;!...χμ...το ξέρεις αυτό που λένε, πως όταν κάνουμε σχέδια, ο θεός γελάει...Όπως και να χει για φέτος η χρονιά προβλέπεται γεμάτη για μένα...Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στα γυρίσματα για μια νέα σειρά που θα προβληθεί μέσω internet, κάνω πρόβες για το "Μπαρ Στόριζ" όπως είπα και παραπάνω, συνεργάζομαι με τον πολυχώρο τέχνης "studio 500" όπου θα διδάξω θεατρικό παιχνίδι σε μικρά παιδιά και κάθε Κυριακή θα είμαι στο web radio "In the mix", παρουσιάζοντας μία εκπομπή σατυρικού περιεχομένου, μαζί με τον αγαπημένο συνάδελφο ηθοποιό Θοδωρή Ρωμανίδη. Αυτά...και ενδεχομένως να προκύψουν κι άλλα πολλά...Μέχρι τότε...εμένα μου επιτρέπεται να ονειρεύομαι...πως όταν δε θα χω κάτι άλλο να προσφέρω εδώ...να πάω να χτίσω μια καλύβα...κάπου στη μέση του πουθενά...με θέα...τη θάλασσα...

 

 

 
Καλή επιτυχία στην 'Εφη Καραγιάννη και τα όνειρά της....

Συνεντευξιάζει: Γιώτα Κωνσταντινίδου
 

1 σχόλιο: